Beata Długosz

Moje zdjęcie
Lives and works in Kraków, Poland. She is a member of the Association of Polish Art Photographers. She teaches photography at the Faculty of Art at the Pedagogical University in Krakow. In 2010 she obtained her PhD in Photography at the Film School in Łódź (PWSTiTV). In 2005 she was awarded a fellowship by the Mayor of the City of Krakow for her achievements in photography. Her works are part of the collection of Kraków’s Museum of Photography (MUFO) and the MOCAK Library collection. In 2014-15, she worked as the coordinator of the Main Program of the Krakow Photomonth Festival (MFK). Her work centres on such phenomena as emanation of light, the passage of time, photochemical processes. She works, mainly in traditional black-and-white photography techniques, makes experiments in camera-less photography, as well as site-speccific art installations. In recent years, her works have become critical of the current reality.

ECHO

Fotografie powstały w 2011 roku w czasie podróży przez marokańskie góry Atlas i Rif. Podróż do Afryki była pierwszą moją podróżą na kontynent o kulturze tak zasadniczo odmiennej od europejskiej. Zetknięcie z nią, poprzez mieszkańców gór, Berberów a przede wszystkim Nomadów, spowodowało potrzebę oswojenia tej odmienności, znalezienia punktów stycznych obu kultur, wymusiło konieczność przyjrzenia się własnej kulturze i zweryfikowania dotychczas uznawanych wartości. Jednym z ważniejszych dla mnie, w tym kontekście doświadczeń, było doświadczenie czasu, silne poczucie, że czas biegnie tam wolniej, że nie przystaje do współczesnego życia pędzącego z impetem w Europie, pojawiało się za każdym razem, kiedy przyglądałam się ludziom, przesiadującym na progach swoich chat lub kamieniach. Cykl Echo powstały w trakcie podróży odzwierciedla stan umysłu wywołany odmiennym, niż znane mi dotychczas, odczuciem czasu.

Czas jako jeden z wiodących tematów filozoficznych, zawiera w sobie zagadnienia fizyki, filozofii przyrody, psychologii, problemy egzystencjalne i religijne. W sensie psychologicznym czas silnie wiąże się z odczuwaniem czasu fizycznego. W warstwie formalnej, wyrazicielem tej idei stało się dla mnie światło a dokładnie emanacja świetlna rejestrowana przez negatyw, wiąże się to jednak zawsze z indywidualnym odczuciem czasu wykonującej zdjęcie osoby, dlatego wystawa prezentowała również fotografie, które w trakcie trwania ekspozycji zaciemniały się pod wpływem światła, działającego na warstwę nieutrwalonej emulsji światłoczułej nałożoną na wybrane fotografie. Zabieg ten powodujący utratę w czasie rzeczywistym widocznego na fotografii obrazu, miał pogłębiać odczuwanie przez odbiorców upływającego czasu.

en<<<